Świat Sanktuarium składa się z wielu mniejszych rejonów, które przebędziesz w swej podróży by odszukać Diablo. Każdy rejon jest zazwyczaj otoczony barierami - naturalnymi bądź stworzonymi przez ludzi. Bariery przerwane są w niektórych punktach przejściami do następnych rejonów. Podczas gdy większość rejonów posiada tylko jedno przejście do następnego rejonu, są też wyjątki gdzie drugie przejście można znaleźć nad lub pod powierzchnią gruntu. Aby dostać się szybciej do oddalonego rejonu można skorzystać z Punktów Nawigacyjnych. Te urządzenia transportacyjne, stworzone w dawno minionych wiekach, przez mędrców Horadrimów, mogą zostać znalezione w wielu rejonach, przez które powiedzie cię twa droga. Notatki o danym rejonie wskazują czy jest w nim Punkt Nawigacyjny. Jeśli jest to tobie pozostanie znaleźć go i aktywować. Poniżej linki do map poszczególnych Aktów: AKT I        AKT II        AKT III        AKT IV        AKT V Zachodnie Królestwa Oskrzydlone z północy przez ziemie plemion Barbarzyńców, a od wschodu przez rozlegle pustynie, znajdują się górzyste, zielone lasy Za­chodnich Królestw. Istniejące tam niewielkie, niezawisłe królestwa roz­winęły unikalne zasady protokołu i etykiety, przez co wielu ludzi uwa­ża je za najbardziej cywilizowane kraje świata. Tak pochopne opinie stoją w jawnej sprzeczności z młodym wiekiem tych państw. Dawniej Zachodnie Królestwa były celem podróży licznych kupców i spokoj­nych podróżników, ale ostatnie walki spowodowały, że stały się celem licznych najemników i innych, bardziej obskurnych gości. Zachodnie królestwa powszechnie znane są z obfitych lasów, przyjem­nych deszczy i łagodnego klimatu. Lasy Zachodu nie mają sobie podob­nych w całym Sanktuarium, rosną w nich zarówno masywne sosny i świerki, jak i giętkie cisy i jesiony. Drewno z tych gęstych, szlachet­nych lasów wykorzystuje się do budowy domów, narzędzi rolniczych i broni. Zamieszkujące w prowincji Entsteig Siostry Niewidzącego Oka słyną z wyśmienitych łuków, wyrabianych z drzew rosnących w tych pięknych lasach. Ale gdy cień ogarnął całe Sanktuarium, zmieniły się też Zachodnie Kró­lestwa. Znane wszystkim zwierzęta leśne zamieniły się w wypaczone, agresywne odmiany swych naturalnych wcieleń. Wielkie pustynie Aranoch Rozciągające się na zachodniej granicy Zachodnich Królestw góry Tarnoe stanowią naturalną barierę oddzielającą te prowincje. Góry są niedostęp­ne w większości rejonów i pokrywają je rozlegle, bujne lasy. Stanowią sil­ny kontrast dla ponurych równin, które rozciągają się na wschodzie: pła­skich, okrutnych piaszczystych pustyń Aranoch. Pustynie Aranoch, na których panuje bardzo surowy klimat, pochłaniają co roku wiele istnień. Jedynie najsilniejsi i najlepiej przygotowani noma­dowie potrafią przeżyć w panującym tam skwarze dłużej niż kilka go­dzin. Na olbrzymiej pustej przestrzeni sporadycznie pojawiają się spe­cjalnie przystosowane do tego klimatu rośliny i drzewa. Na piaszczy­stych wydmach Aranoch woda jest rzadkością, susza panuje od lat. Kli­mat zmienia się od palącego skwaru w letnie dni, do suchych, lodowa­tych wiatrów w zimowe noce. Lut Gholein, miasto-klejnot, znajdujące się na wschodniej krawędzi Bliźniaczych Mórz, prosperuje w bezlitosnym środowisku Aranoch. Dzieje się tak głównie za sprawa położenia miasta na wybrzeżu i silnych więzów handlowych z zamorskimi królestwami ze wschodu i zachodu. Choć kilka band nomadów znalazło sposób na przetrwanie na tej nie­przyjaznej pustyni, to większość ludzi trzyma się z daleka od jej piasków. Niebezpieczna natura niepowtarzalnego i śmiertelnego środowiska Aranoch, nie ma sobie równych. Zaledwie kilka gatunków istot potrafi przetrwać w tak nieprzyjaznym środowisku, ale niektórym zwierzętom się udało. Teraz, zmienione przez chaos wywołany pojawieniem się Mrocznej Trójcy, są przerażająco potężne. Kedżystan oraz Kurast Na wschodnich wybrzeżach Bliźniaczych Mórz leżą zielone dżungle Kedżystanu. Wiele tysięcy lat temu myśliwi i zbieracze zostali zwabieni do bujnych, płodnych, deszczowych lasów Kedżystanu i zamieszkującej go zwierzyny. Ale było jeszcze coś: Kedżystan był wprost najeżony węzłami magicznej energii. W końcu ci, któ­rzy posiadali wrodzone zdolności magiczne, wyczuli i rozpoznali te siły. Zaczęli się zbierać w grupy i osiadać w tych unikatowych miejscach. Wtedy właśnie za­łożone zostały trzy klany magów Vizjerei, Ennad i Ammuit Niestety historia Ke­dżystanu nie była spokojna i kiedy wybuchła Wojna Klanów, zostały one niemal zniszczone. Kedżystan zajmuje prawie jedną trzecią wschodniej półkuli Sanktuarium. Przy średnich opadach wynoszących ponad tysiąc centymetrów rocznie, Kedżystan posiada największy las deszczowy w poznanym świecie. Ogromna przestrzeń dżungli zasila rzekę Argentek, największą w świecie Sanktuarium. Zielarze i al­chemicy cenią środowisko lasów deszczowych za zróżnicowanie. Do niedawna ze wszystkich stron ściągali tu mędrcy, by studiować i zbierać rzadkie rośliny i zwierzęta, które można znaleźć tylko tutaj. Teraz dżungla jest zbyt niebezpiecz­na, by się w nią zapuszczać, nie mówiąc o mieszkaniu w niej. Zniszczone zostały całe wioski, a nawet małe miasta. Pojawiły się wieści, że aktualna stolica Kedży­stanu - Kurast jest oblegana przez moce Piekieł i tylko dzięki potężnym magicz­nym barierom miasto jest jeszcze bezpieczne. Zaczynają one jednak słabnąć. Mapa Świata Sanktuarium